تو که دستت به نوشتن آشناست

دلت از جنس دل خسته ی ماست

دل دریا رو نوشتی، همه دنیا رو نوشتی

دل ما رو بنویس

بنویس هرچه که ما رو به سر اومد

بد قصه ام گذشت و بدتر اومد

بگو از ما که به زندگی دچاریم

لحظه ها رو می کشیم، نمی شماریم

بنویس از من که در حال فرارم

توی این پاییز بد، فکر بهارم

دست من خسته شد از بس که نوشتم

پای من آبله زد بس که دویدم

تو اگه رسیده ای ما رو خبر کن

چرا اونجا که تویی من نرسیدم

تو که از شکنجه زار شب گذشتی

از غبار بی سوار شب گذشتی

تو که عشقو با نگاهت تازه دیدی

بادبان به سینه ی دریا کشیدی

بنویس از ما که عشقو نشناختیم

حرف خالی زدیم و قافیه باختیم

بنویس از ما که توی خونه هم غریبیم

لحظه لحظه در فرار و در فریبیم

بگو از ما که به زندگی دچاریم

لحظه ها رو می کشیم نمی شماریم

دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی

دل ما رو بنویس